આગમપ્રભાકર મુનિ પુણ્યવિજયજી (1895 – 1971) નો જન્મ 27મી ઓક્ટોબર, 1895 ના રોજ ઉત્તર ગુજરાતના કપડવંજ ખાતે થયો હતો. તેમનું જન્મનું નામ મણિલાલ હતું, અને તેમણે 14 વર્ષની ઉંમરે તેમના પિતા ડાહ્યાભાઈ દોશીને ગુમાવ્યા હતા. ત્યારબાદ, તેમની માતા માણેકબેન સાંસારિક જીવનનો ત્યાગ કરવા ઈચ્છતા હતા. યુવાન મણિલાલે પણ સાંસારિક જીવનનો ત્યાગ કરવાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી અને માતા સાથે જોડાયા. તેઓ મુનિ ચતુરવિજયજીના શિષ્ય બન્યા, જેમણે તેમને વડોદરા નજીક છાણી ખાતે સંઘના ક્રમમાં દીક્ષા આપી. હવે તેઓ મુનિ પુણ્યવિજયજી તરીકે ઓળખાતા હતા.
 
મુનિ પુણ્યવિજયજીએ તેમના ગુરુ મુનિ ચતુરવિજયજી અને તેમના દાદા ગુરુ મુનિ કાન્તિવિજયજીની વિદ્વત્તાપૂર્ણ સંન્યાસની જૂની પરંપરા ચાલુ રાખી, જેમણે પ્રાચીન હસ્તપ્રતોના સંરક્ષણ અને વિવેચનાત્મક અભ્યાસ માટે પોતાને સમર્પિત કર્યા હતા. તેમણે લીમડી, પાટણ, ખંભાત, વડોદરા, છાણી, ભાવનગર, પાલિતાણા, અમદાવાદ અને જેસલમેર ખાતે ભંડારોની હસ્તપ્રતોની તપાસ, ગોઠવણી અને સૂચિબદ્ધ કરી. આ સમયગાળા દરમિયાન ઘણી વ્યક્તિઓએ તેમની પોતાની હસ્તપ્રતોનો નાનો સંગ્રહ તેમને પ્રસ્તુત કર્યો હતો. તે દસ હજાર હસ્તપ્રતોનો આ સંગ્રહ હતો જે હવે લા.દ.ભા.સં.વિ.નું કેન્દ્રબિંદુ છે. 1917 માં, જ્યારે તેઓ માત્ર 22 વર્ષના હતા ત્યારે તેમનું પ્રથમ પુસ્તક, "કૌમુદીમિત્રાનંદ નાટકમ" પ્રકાશિત થયું હતું. તેમણે ઘણી બધી હસ્તપ્રતોનું સંપાદન કર્યું અને જેસલમેર, ખંભાત અને લા.દ. સંસ્થા ખાતેના ભંડારમાં રહેલી હસ્તપ્રતોની સૂચિ બનાવી. મુનિજી પાસે પશ્ચિમ ભારતીય જૈન શૈલીનાં ચિત્રો માટે એક આગવી સમજ અને મજબૂત દૃષ્ટિ હતી, જે 1951માં પ્રકાશિત તેમના અગ્રણી પ્રકાશન “જેસલામેર ની ચિત્ર સમૃદ્ધિ” માં પ્રતિબિંબિત થાય છે.

તેમની વિદ્વત્તા માટે, તેમને 1954માં વડોદરા ખાતે શ્રી સંઘ દ્વારા આગમપ્રભાકરની પદવી એનાયત કરવામાં આવી હતી. 1971માં આચાર્ય શ્રી વિજયસમુદ્રસૂરિજી દ્વારા તેમને આપવામાં આવેલ શ્રુતિશિલવારિધિ એ બીજું સન્માન હતું. તેમને 1961માં શ્રીનગર ખાતે આયોજિત 21મી ઓલ ઈન્ડિયા ઓરિએન્ટલ કોન્ફરન્સના પ્રાકૃત અને પાલી સત્રની અધ્યક્ષતા માટે આમંત્રણ આપવામાં આવ્યું હતું.

1950 માં, અમદાવાદના પ્રતિષ્ઠિત ઉદ્યોગપતિ શેઠ કસ્તુરભાઈ લાલભાઈ જેસલમેરમાં મુનિજીને મળ્યા, જ્યાં તેમણે તેમને ભંડારોની જાળવણી માટે કામ કરતા જોયા. તેઓ મુનિજીના ભવ્ય વ્યક્તિત્વથી ખૂબ જ પ્રભાવિત થયા હતા. એક વખત મુનિજીએ પોતાની ઈચ્છા વ્યક્ત કરી કે શેઠ કસ્તુરભાઈ ઈણ્ડોલૉજિકલ રિસર્ચ ઈન્સ્ટિટ્યૂટની સ્થાપના કરે. ભારતીય સંસ્કૃતિના બે મહાન આશ્રયદાતાઓના ગાઢ જોડાણને કારણે 1956માં લાલભાઈ દલપતભાઈ સંસ્થાની સ્થાપના થઈ હતી.

સંગ્રહ વિશે:

શરૂઆતમાં, મુનિજીએ તેમની હસ્તપ્રતો અને અન્ય કલાકૃતિઓનો વ્યક્તિગત સંગ્રહ સંસ્થાને દાનમાં આપ્યો. તેમાં કેટલીક મહત્ત્વપૂર્ણ સચિત્ર અને બિન-સચિત્ર હસ્તપ્રતો, કાંસ્ય કલાકૃતિઓ, કાપડના ચિત્રો વગેરેનો સમાવેશ થતો હતો. ભારતીય કલાનો આ ખજાનો અગાઉ સંસ્થાના એક હોલમાં પ્રદર્શિત કરવામાં આવ્યો હતો. પાછળથી, સંગ્રહના સૌંદર્યલક્ષી અને યાદગાર પ્રદર્શન માટે અલગ સંગ્રહાલય ભવનની જરૂરિયાત અનુભવાઈ, કે જેના દ્વારા સંગ્રહનું શૈક્ષણિક મૂલ્ય લોકો સુધી પહોંચી શકે. અલગ ભવનમાં સંગ્રહાલય 1984 માં કાર્યરત થવાનું શરૂ થયું. આમ આરંભથી જ લાલભાઈ દલપતભાઇ ભારતીય સંસ્કૃતિ વિદ્યામંદિર તેમજ લાલભાઈ દલપતભાઈ સંગ્રહાલય મુનિ પુણ્યવિજયજી અને શેઠ કસ્તુરભાઈ લાલભાઈના ઉચ્ચાકાક્ષી સંકલ્પને સાકાર કરી રહ્યું છે.

હાલમાં સંગ્રહ એલડી સંગ્રહાલય ભવનના પહેલા માળે પ્રદર્શનમાં છે. ગુજરાતી જૈન શૈલીનાં ચિત્રો આ કલાવીથી(ગેલેરી)ની વિશેષતા છે. આ સંગ્રહ 1940 દરમિયાન મુનિજી દ્વારા સમાયોજિત કરવામાં આવ્યો હતો, જેમાં તાડપત્રની હસ્તપ્રતો, શાંતિનાથ ચરિત્રની કાગળ પરની સૌથી જૂની વિ. સં. 1453 (એટલે કે 1396 એ.ડી.)ની  ચિત્રિત હસ્તપ્રત કે જે યુનેસ્કો દ્વારા વૈશ્વિક ખજાના તરીકે પણ માન્યકા પ્રાપ્ત છે, ઘણી દુર્લભ બ્રહ્માંડ સંબંધી આકૃતિઓ, જૈન-સિદ્ધ ચક્ર યંત્ર અને અન્ય આવી વિશિષ્ટ કલાકૃતિઓનો સમાવેશ થાય છે.